کد مطلب:33678 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:104

همچنین اگر انسان در برابر امری قرار گرفت كه آن را بدرستی نمی شناخت و بلكه در آن امر خوف به بیراهه رفتن بود نیز به حكم خرد نباید پا در آن طریق بگذارد و تن به خطر بدهد. البته انسان در كارها و اظهار نظرهایش كمتر بر اساس یقین مطلق عمل می كند. ترس از گمراه شدن در اینجا به معنای ترس عقلایی است، چرا كه یقین های قطعی در مورد روا یا ناروا بودن یك امر یا صائب یا خاطی بودن یك سخن كمتر یافت می شود. در جایی كه ترس عقلانی غلبه می كند یا آدمی مجال بیشتر دانستن ندارد، بهترین شیوه پا پس كشیدن و دخالت نكردن است. زیرا وارد نشدن به بی راهه بهتر از افتادن به مهلكه است». زندگی را نمی توان در امتحان محض سپری كرد.